Bibliographie sélective OHADA

Birbirinden bağımsız birden fazla şirketin bir araya gelmek suretiyle bir organizasyon oluşturmalarına sıklıkla karşılaşılmakta, bu organizasyona ise şirketler topluluğu denilmektedir. Kuruluşların faaliyet alanlarını genişletmek istemeleri, bu yönde maliyetlerini en aza indirerek kârlılıklarını arttırmak için bir araya gelmeleri sonucunda ticari açıdan bir organizasyon oluşturmaları ülkemizde de sıklıkla görülmektedir. Ancak mevcut kanunlarımızda bu şekilde oluşan organizasyonlara yönelik herhangi bir özel düzenlemeye daha önce yer verilmemişti. Bu tür durumlarla farklı hukuk alanlarında da sıklıkla karşılaşılması, zamanla şirketler topluluğu açısından yasal düzenleme yapılması gereğini doğurmuş ve şirketler topluluğuna ilişkin düzenlemeler ilk olarak 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile yapılmıştır. Bu düzenlemeler, topluluk yapılanmasının, organizasyon şemasının kurulmasını, işleyişi ve ilgililerin sorumluluğunun belirlenmesini amaçlamaktadır. Ticaret Kanununda düzenlenen şirketler topluluğuna ilişkin hükümlerin önemli bir bölümü Alman Konzern Hukuku esaslıdır. Çalışmamızda kanundaki şirketler topluluğu düzenlemeleri incelenirken, Türk Hukuku esas alınmış ve konu diğer hukuk dalları ile birlikte çok yönlü bir şekilde ele alınarak şirketler topluluğu düzenlemelerinin uygulanabilirliğinin sağlanması hedeflenmiştir. Bağlı şirketin borçlarından dolayı hakim şirketin sorumluluğunu irdeleyen çalışmamızda, şirketler topluluğunun temel kavramları, şirketler topluluğunda sorumluluk halleri ile bağlı şirketin üçüncü kişilere karşı sorumluluğu konusu, özellikle fiili şirketler topluluğu kapsamında ve anonim şirket temelinde incelenmiştir. Ayrıca şirketler topluluğu düzenlemelerinin uygulama yelpazesinin genişletilmesine katkı sağlaması amacı ile diğer hukuk alanlarına da değinilmek suretiyle çok yönlü araştırma yapılmıştır. Anahtar Kelimeler: Şirketler Topluluğu, Sorumluluk, Hakim Şirket, Bağlı Şirket. It is frequently seen that multiple companies independent from each other come together to form an organization and this organization is called a group of companies. In our country, it is frequently observed that entities form a commercial organization by coming together around the desire of extending their field of activity and in order to reduce costs and increase profitability. However, existing laws lacked a specific regulation in connection with organizations that are formed as such. Encountering such cases in different fields of law has, in time, led to the requirement of a legislative regulation about group of companies and regulations have been introduced for the first time in connection with group of companies under Turkish Commercial Code No. 6102. These regulations are aimed at stipulating the structuring of the group of companies, forming the organizational chart, and determining operational aspects and responsibilities of the concerned persons. Substantial part of the provisions regarding group of companies regulated under Commercial Code is based on German Konzern Law. The present study is focused on group of companies regulations under the Law based on Turkish law and the subject matter is addressed in an in-depth approach based on other branches of the law in order to establish enforceability of the group of companies regulations. In the present study analysing liability of the Dominant Enterprise in connection with debts of an Affiliated Company, basic concepts related with group of companies, liabilities in a group of companies and liability of anAffiliated Company towards third persons are explained within the scope of actual group of companies and joint stock companies. In addition, an in-depth study has been conducted based on other fields of the law for the purpose of contributing to extension of the enforcement range of regulations on group of companies. Keywords: Group of companies, Liability, Dominant Enterprise, Affiliated Company.

Carbon emissions have increased steadily in the last quarter of the 20th century while countries have made more efficient actions to take international decisions within the United Nations. This has also had an impact on the signing of international agreements and on national law, making it necessary to prepare new legislation within the country. This is followed by significant legal arrangements in many countries. In Turkey, this issue is in its early stages and various regulations have started to be made in different institutions, but the regulations have not been in a level to meet the deficiencies in the legislation. Therefore, Turkey has made it a priority to put forth the legal structure of forest carbon rights and forest carbon markets. Turkey also continues to make changes to the legislation on forestry to solve this requirement. First, to form the legislation on forest carbon markets, it is necessary (1) to analyze the carbon element in terms of the law of property and (2) to put forth the carbon emissions and carbon sequestration capacity in Turkey utilizing available resources. In addition, the contribution of Turkey's clean energy projects carried out and planned to be carried out on clean energy must be taken into account. The findings, which will be obtained in this way, will reveal to what extent Turkey, General Directorate of Forestry in particular can benefit from the international carbon market. In our legislation, there are direct or indirect arrangements regarding environment, forest, nature protection, and carbon. Although there are no direct regulations on carbon at this level of law in Turkey, carbon emission or sequestration is mentioned in the environmental legislation with various approaches. These various provisions are not enough to represent position and situation, advantages and disadvantages of our country accurately in the carbon market. Therefore, it is clear that there is a need for legal regulations, which aims to solve the climate change problem, one of the most important problems of our time. In this context, the aim of the thesis is to determine the place of carbon in effective laws at the national level and to develop legal proposals for the creation of carbon markets. For this purpose, literature review was carried out as a priority. The current legislation on this issue was compiled and reviewed. In addition, by examining the jurisprudence of the judiciary, it was examined to determine what issues the current disputes are concentrated on and the direction of judicial practice. In the light of the findings obtained through these studies, it was revealed that there is a significant gap in the legal structure of forest carbon in Turkey. For example, in the case of the establishment of the carbon markets, it was determined that the legislation should be established first. It was also detected that there are different powers in different general directorates and there are not sufficient provisions in national legislation. The legislation on every stage of the process, from the production of carbon to the creation of the markets, has been dealt with within the framework of international conventions and national legislation, and the gaps in the legislation should be addressed. There are gaps in the definitons of the fields of forest carbon rights and property law, the nature of the carbon certificate, the trade law in order to be able to process carbon in the stock market, etc. and in the operation and authorization. . When it is necessary to sell forest carbon credit, it is important to certify and trade in the stock exchange. International certifications are applied for the certification. Turkey does not have a certification system. The EU, America, Germany, and New Zealand have established certification systems in their own countries and have made them open to international applications. Thus, encouraging the establishment of a certification system in Turkey and supporting the work that can be done in this direction is necessary. . This issue is also included in the thesis. The carbon retained in the forest (tree/soil, forest litter, dry body, branch, understorey, etc.) accumulation must be included in the concept of income as a sub-separation of the concept of production. The legal status of forest carbon should be evaluated separately according to the situation of either before or after leaving the original goods. As a result, there is a significant gap in the legislation related to forest carbon market in Turkey. This gap should be eliminated by establishing a department called "Department of Forest Carbon Management" within the General Directorate of Forestry of the Ministry of Agriculture and Forestry. Legal arrangements should be made including provisions to Article 169.4 of the Constitution, articles 1, 2, 4 and 26 of Law No. 6831, and the Articles 334 and 338 of Presidential Decree No.4, and the Environmental Law to support carbon projects. Keywords: Climate, climate change, carbon market, forest carbon right.

Şirket birleşmelerinde ortakların korunması, belirlediği ilkeler ve tanıdığı dava hakları nazara alındığında, kanun koyucunun özel önem atfettiği hususlardan biridir. Devrolunan şirketin ortaklarının, mevcut pay ve haklarını karşılayacak değerde, devralan şirket pay ve haklarını iktisap etmesi esastır. Birleşmenin ortakların malvarlığı cephesinde yarattığı olumsuz sonuçlar, ortaklığın devamlılığı ilkesi çerçevesinde, denkleştirme davası ile denetlenmektedir (TTK m. 191). Bu davada ortaklar, pay ve haklarının gereğince korunmamış veya ayrılma akçesinin uygun belirlenmemiş olması gerekçesiyle, uygun bir denkleştirme isteyebilirler. Öte yandan, Kanun'un birleşmeye ilişkin hükümlerinin ihlali, yine ortakların açabileceği, özel iptal davası ile denetlenmektedir (TTK m. 192). Kanun koyucu, ilgili hükümlerin ihlaline iptal sonucunu bağlamakta; ancak eksikliklerin giderilmesi mekanizması ile bu ağır yaptırımla karşılaşılmaması için devralan şirkete olanak tanımaktadır. Son olarak, birleşme işlemlerine katılan bütün kişilerin, ortaklara karşı kusurları ile vermiş oldukları zararlardan sorumlu oldukları düzenlenerek, ortakların zararlarını tazmin edecek bir özel sorumluluk davası öngörülmektedir (TTK m. 193). Böylece birleşme karşısında ortaklar, üç farklı mekanizma ile koruma altına alınmış olmaktadır. Regarding the principles determined and the right to sue recognized, the protection of the shareholders in the mergers is one of the issues that the legislator attaches special importance to. It is essential that the shareholders of company being acquired attain the shares and rights in the acquiring company equivalent to those in the company being acquired. The negative results of merger on the assets of the shareholders are reviewed by an examination case within the framework of the continuity of the partnership principle (TCC Art. 191). In the present case, the shareholders may demand an appropriate compensation on the grounds that their share and rights are not properly protected or the amount of any cash payment is not determined appropriately. On the other hand, the violation of the provisions of the Law relating to the merger is controlled by a special nullification case, which could be filed by the shareholders (TCC Art. 192). The legislator has concluded the nullification of the violation of the relevant provisions; however, the elimination of deficiencies mechanism allows the acquiring company to avoid it. Finally, it is foreseen a liability case to compensate shareholders' damages that allows all persons participating in the merger transactions are liable for the damages they incurred against the them (TCC Art. 193). Thus, the partners are protected by three different mechanisms against the merger.

Bu çalışmada anonim şirket yönetim kurulu üyelerinin Rekabet Hukukundan kaynaklanan sorumluluğu incelenmiştir. Anonim şirket kural olarak yönetim kurulu tarafından alınan kararlar ile faaliyetini sürdürür. Anonim şirkette yönetim kurulu üyesi olarak görev yapan kişiler birtakım haklara sahip oldukları gibi yükümlülük altına da girerler. Yönetim kurulu üyeleri kanunda kendileri için getirilen yükümlülüklerini ihlal ettikleri takdirde halinde yönetim kurulu üyelerinin hukuki ve cezai sorumluluğuna gidilir. Anonim şirket yönetim kurulunun hukuki sorumluluk sebepleri ve sorumluluğun şartları Türk Ticaret Kanunu'nda ayrıntılı olarak düzenlenmiştir. Yönetim kuruluna yaptırım uygulanabilecek düzenlemeler Türk Ticaret Kanunu'nda düzenleniyor olmakla birlikte, yönetim kurulu üyelerine yaptırım uygulanmasına imkan veren düzenlemeler mevcuttur. Bu düzenlemelerden biri de Rekabetin Korunması Hakkında Kanun'da yer almaktadır. Rekabetin Korunması Hakkında Kanun'un 16'ıncı maddesinde hem teşebbüs yahut teşebbüs birliklerine hem de teşebbüs ve teşebbüs birliğinin yönetici yahut çalışanına yaptırım uygulanmasına imkan veren düzenleme yer almaktadır. Söz konusu düzenleme uyarınca, , anonim şirket rekabeti sınırlayıcı anlaşma, uyumlu eylem ve kararlar, hakim durumun kötüye kullanılması yahut birleşme veya devralma sebebi ile idari para cezasına hükmedilmesi mümkündür. Maddede aynı zamanda Rekabet Kanunu'nun 16'ıncı maddesinin üçüncü fıkrası gereğince teşebbüs veya teşebbüs birliklerine üçüncü fıkrada belirtilen idarî para cezaları verilmesi halinde, ihlalde belirleyici etkisi saptanan teşebbüs veya teşebbüs birliği yöneticilerine ya da çalışanlarına teşebbüs veya teşebbüs birliğine verilen cezanın yüzde beşine kadar idarî para cezası verilebileceğine ilişkin düzenleme yer almaktadır. Çalışmanın birinci kısmında genel olarak Rekabet Hukukuna değinilecektir. İkinci kısmında ise Rekabet Kanunu'nun 16'ıncı maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca teşebbüs ve teşebbüs birliklerine uygulanacak yaptırımın şartları ve yaptırımın uygulanması usulü incelenecektir. Çalışmanın son kısmında ise anonim şirket yönetici ve çalışanlarına uygulanacak yaptırımın koşulları ile yaptırımın uygulanması usulü ayrıntılı olacak incelenecektir. Anahtar Kelimeler: Anonim Şirket, Yönetim Kurulu, Rekabet Hukuku, Yönetim Kurulu Üyelerinin Sorumluluğu, Ticaret Hukuku, Rekabetin Korunması Hakkında Kanun. Liabilities of the members of board of directors in joint stock company under competition law is analysed in this study. As a rule, the joint stock company operates with the decisions taken by the board of directors. Persons who are members of the board of directors of a joint stock company have certain rights as well as obligations. If the members of the board of directors violate the obligations imposed on them by law, the members of the board of directors shall be subject to civil and criminal liability. The reasons for the legal responsibility of the joint stock company's board of directors and the conditions of the liability are regulated in detail in the Turkish Commercial Code. Although the regulations that may impose sanctions on the board of directors are regulated in the Turkish Commercial Code, there are regulations allowing sanctions to be imposed on the members of the board of directors. One of these regulations is included in The Act On The Protection Of Competition. Article 16 of The Act On The Protection Of Competition includes the regulation that allows sanctions to be applied to both the undertakings or associations of undertakings and the manager or employee of the association of undertakings and undertakings. According to article it is possible to impose an administrative fine on the basis of an agreement, concerted practices and decisions restricting competition, abuse of dominant position or merger or acquisition. According to article 16/3, in case administrative fines mentioned in paragraph three are imposed on undertakings or associations of undertakings, an administrative fine up to five percent of the penalty imposed on the undertaking or association of undertakings shall be imposed on managers or employees of the undertaking or association of undertakings who are found to have a decisive influence in the infringement. In the first part of the study, Competition Law will be discussed in general. In the second part, the conditions of the sanction to be applied to the undertakings and associations of undertakings and the method of enforcement of sanctions in accordance with the third paragraph of Article 16 of the Act On The Protection Of Competition will be examined. In the last part of the study, the conditions of sanction to be applied to the managers and employees of joint stock companies and the procedure of sanction will be examined in detail. Keywords: Joint Stock Company, Board Of Directors, Competition Law, Liabilities Of The Members Of Board Of Directors, Commercial Law, The Act On The Protection Of Competition.

"Anonim şirkette önemli miktarda malvarlığı üzerinde işlemler, anonim şirketin yapısı ve faaliyetlerini ve ayrıca pay sahiplerinin çıkarlarını etkileyen ciddi sonuçlar doğurur. Bu söz konusu işlemler, yabancı hukuk sistemlerinde uzun zamandır pay sahiplerinin korunması amacıyla genel kurulun yetkili olduğu özel usule tabidir. Türk hukukunda 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu öncesinde sadece tasfiye halindeki anonim şirket için düzenlenen genel kurulun bu yetkisi, Yargıtay kararlarında ve öğretide faaliyeti devam eden şirket için de kabul edilmekteydi. Bugün ise Yargıtay içtihatları ve yabancı hukuk sistemlerine uygun olarak önemli miktarda malvarlığı üzerindeki işlemler, faaliyeti devam eden şirketler açısından özel olarak düzenlenerek genel kurulun devredilemez görev ve yetkileri arasında sayılmış ve ayrıca halka açık şirketler için önemli nitelikte işlemlere özgü özel usule tabi kılınmıştır (TTK md. 408/2-f; SPK md. 23/1-b). Ancak Türk Ticaret Kanunu'na Adalet Komisyonu tarafından sonradan eklenen hüküm birçok yönden yoruma ve tartışmaya açıktır. Zira hükmün kapsamı ve uygulama alanı konusunda Türk Ticaret Kanunu bakımından usul ve esaslar yönünden söz konusu olan belirsizlikler, genel kurul ile yönetim kurulu arasında yetki çatışması yaratabileceği gibi, işlemin akıbeti ve dolayısıyla tarafların işlemle bağlılık durumu açısından da sorun doğurabilecek niteliktedir. Öte yandan halka açık şirketler bakımından Sermaye Piyasası mevzuatında önemli nitelikte işlemler için öngörülen usulün de önemli miktarda malvarlığı üzerindeki işlemler özelinde değerlendirilmesi gerekmektedir. Çalışmamızda yoruma ve tartışmaya muhtaç hususlara açıklık getirilmesi amacıyla, önemli miktarda malvarlığı üzerindeki işlemlerin gerçekleştirilmesine ilişkin hukuki bir çerçeve oluşturularak, bu işlemler düzenlenişi, kapsamı, tabi olduğu usul ve nihayet hüküm ve sonuçları yönünden incelenmiştir. […] From the legal and economic perspective, transactions regarding the substantial amount of assets of a joint stock company have serious consequences on its structure and activities, specifically affecting the interests of shareholders. That's why, in comparative law, within the scope of the protection of shareholders, such transactions are subjected to a special process in which the general assembly plays a crucial role in authorization of the aforementioned transactions. In Turkish law, before the enactment of Turkish Commercial Code nr. 6102, the general assembly had this authorization, but only in the liquidation process of a company. However, in various decisions of the Turkish High Court of Appeal and the legal scholarly work, in accordance with the comparative law, it was pointed out that the general assembly should have this authorization, even if the company is not in a liquidation process. Currently, such transactions of active companies are specifically regulated and are considered among the non-delegable authorizations of the general assembly. In addition, such transactions of publicly-held corporations are subjected to a special process (Art. 408/2-f of TCC; Art. 23/1-b of CML). However, the relevant article added by the Commission of Justice to the Turkish Commercial Code needs to be scrutinized and interpreted. There are many uncertainties regarding rules and procedures within the scope of this provision. This ambiguity might lead to authorization conflicts between the general assembly and the administrative board. Moreover, certain legal problems might arise from these transactions. Last, the special regulation in the Capital Market Law regarding the transactions embodying the substantial amount of assets needs detailed examination. This thesis aims to resolve the ambiguities of the aforementioned provisions and create a special legal basis for the regulations of these types of transactions."

Anonim ortaklıklarda şirket menfaati kavramı, şirket eksenli çatışan tüm menfaatlerin ortak paydasıdır. Pay sahibi, yönetici, çalışan, tedarikçi, alacaklı ve hatta toplumun menfaatinin sağlanması ile şirketin meşru menfaatinin sağlanması arasında doğru orantı vardır. Bir şemsiye kavram olan şirket menfaatinin sağlandığı durumlarda orta veya uzun vadede diğer grupların da menfaati sağlanmış olur. Bu kavram, şirket hayatının sürdürülebilirliği için en önemli enstrümandır. İlk bakışta soyut bir kavram olarak dikkat çeken şirket menfaati kavramına başta Türk Ticaret Kanunu olmak üzere mevzuatın pek çok yerinde bazen açıkça, bazen de örtülü olarak sıklıkla başvurulduğu gözlemlenmektedir. Çalışmada öncelikle şirket menfaati kavramı tanımlanmış, akabinde ise kavram ile ilgili olduğu düşünülen hukukî düzenlemeler mukayeseli hukuktan da yararlanılarak irdelenmiştir. The concept of company interest in joint-stock companies is the common denominator of all conflicting interests. There is a direct proportion between benefits of the shareholder, the manager, the employee, the supplier, the creditor, and even the community and the legitimate interest of the company. As an umbrella concept, if the company interest is provided, the benefit of other groups is ensured in the medium or long term. This concept is the most important instrument for the sustainability of the company life. The concept of the company interest which draws attention, prima facie, as an abstract concept, is frequently referred in many parts of the legislation especially Turkish Commercial Code both explicitly and implicitly. In the study, firstly the concept of company interest has been defined and then the legal regulations which are thought to be related to the concept have been examined by using comparative law.

Adi ortaklıkta çıkma ve çıkarılma ilk kez 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu ile pozitif hukukumuza kazandırılmıştır. Çıkma, bir ortağın tek taraflı ve diğer ortaklara varması gerekli bir irade beyanı ile ortaklıktan ayrılması şeklinde tanımlanabilir. Çıkma hakkı, diğer bir anlatımla, bir ortağın ortaklıktan kendi isteğiyle ayrılmasıdır. Çıkarma ise, ortağın kendi rızası ve isteği olmaksızın diğer ortaklar tarafından ortaklıktan uzaklaştırılması şeklinde tanımlanabilir. Her ikisi de ayrılma üst kavramının kapsamı içine girerler. Türk Borçlar Kanunu'nun sistemine göre, ortaklıktan çıkmak veya çıkarılmak için TBK m. 633'de sayılan sebeplerin gerçekleşmiş olması gerekir. Maddede belirtilen sebepler sınırlayıcı bir surette kaleme alınmadığından, çıkma ve çıkarma sebeplerinin ortaklık sözleşmesiyle genişletilmesi veya daraltılması olanaklıdır. Kanun koyucunun çıkma ve çıkarma sebeplerini düzenlerken İsviçre hukukundan yararlandığı (OR Art. 545) göze çarpmaktadır. Buna karşılık çıkma ve çıkarmanın hukuki sonuçları açısından ise Alman sisteminin (BGB 738- 740) esas alındığı görülmektedir. Çalışmamızın birinci bölümünde, ortaklık sıfatı, çıkma hakkı, çıkarma hakkına değinilmiştir. Bu bağlamda; haklı sebeple çıkma hakkına ve iki kişilik adi ortaklıkta çıkma- çıkarma haklarının gösterdiği özelliğe işaret edilmiştir. İkinci bölüm çıkma ve çıkarma nedenlerine, haklı sebeple çıkarmaya ve çıkma çıkarma prosedürüne ayrılmıştır. Haklı sebeple çıkarma kısmında, Alman hukuk öğretisinin zenginliğini ortaya koyması itibariyle, haklı sebep olmaksızın çıkarma sorunsalına yer verilmiştir. Çalışmanın üçüncü bölümünde ise çıkma ve çıkarılmanın hukuki sonuçları, özellikle; ortaklık sıfatının yitirilmesi, ayrılma payı, ayrılan ortağın tamamlanmamış işlerin sonucuna katılma hakkı, bilgi alma hakkı ile borçlardan kurtarılma talebi, ayrılan ortağın açığı kapama yükümü, ayrılan ortağa sözleşme ile yüklenen yükümlülükler ve ayrılan ortağın hukuki sorumluluğu konularının üzerinde durulmuştur. Anahtar Kelimeler: Ortaklık Sıfatı, Ayrılma, Çıkma, Çıkarılma, Haklı Sebep, Ayrılma Payı Withdrawal and exclusion in the ordinary partnership is gained positive Law with the Turkish Code of Oblligations number 6098 for the first time. Withdrawal can be defined as the separation of a partner from the partnership by a unilateral declaration of intention that must be reached by other partners. In other words, the right to withdrawal is the voluntary separation of a partner from the partnership. Exclusion can be defined as the removal of the partner by other partners without its consent. Both fall within content of the top consept of separation. According to the system of Turkish Code of Obligations, in order to wihtdraw and exclude from partnership, the reasons which listed in TCO 633 must be occured. As the reasons which stated in the article are not written in a limiting manner, it is possible to extend or narrow the reasons for withdrawal and exclusion with the partnership agreeement. It is noteworthy that the lawmaker has benefited from Swiss law (OR Art. 545) regulating the reasons for withdrawal and exclusion. On the other hand, it is seen that the German system (BGB 738- 740) is taken as the basis for he legal consequences of the withdrawal and exclusion. In the first part of our study, title of partnership, the right to withdrawal, the reasons for withdrawal and the right to exclusion are mentioned. In this context, the right to withdrawal for just cause and the property of the rights to withdrawal and exclusion in the two- person ordinary partnership is pointed out. The second part is reserved for the reasons of withdrawal and exclusion, exclusion for just cause and process of the withdrawal and exclusion. In section of exclusion for just cause, the problematic of exclusion without just cause is given as it manifests the richness of the German legal doctrine. In the third part of the study, the legal consequences of the withdrawal and exclusion, particularly; loss of the title of partnership, partnership buyout, the right of the separated partner to participate in the unfinished business, right to information, the request to be recovered from the debts, the obligation of the partner to cover the deficit, its contractial obligations and its legal liability were discussed. Keywords: title of partnership, separation, withdrawal, exclusion, just cause, partnership buyout

"Bu tez çalışması ile işletme yöneticilerinin ticari belge tanzim ve hukuki süreçlerine ilişkin bilgi ve algı düzeyleri ortaya konmaya çalışılmıştır. İşletme yöneticileri içinde faaliyet gösterdikleri ülkenin hukuki kurallarına göre iş piyasası ve iş hayatında faaliyet gösterirler. Ve bu kurallar ticari hayat içinde onlar için en önemli bağlayıcı normlardır. Bu çalışma ilgi ticaret hukukunun iş hayatında en önemli faaliyet ve uygulama alanı bulan ticari belge tanzimi ve hukuki süreçlerinin yöneticiler tarafından ne seviyede algılandığının ortaya konması amaçlanmıştır. Tez çalışma dört bölümden oluşturulmuştur. İlk bölümümüz giriş bölümüdür. İkinci bölümde yönetim konuları, ticari belgeye ilişkin hukuki argümanlara yer verilmiştir. Üçüncü bölüm uygulama bölümüdür. Dördüncü bölümde ise sonuç ve yorumlara yer verilmiştir. With this thesis, the level of knowledge and perception of business executives regarding the issuance and legal processes of commercial documents has been tried to be revealed. Business executives operate in the labor market and business life according to the legal rules of the country in which they operate. And these rules are the most important binding norms for them in commercial life. With this study, it is aimed to reveal the level of perception of commercial document arrangement and legal processes, which find the most important field of activity and application in business life, by managers. The study is composed of four parts. Our first part is the introduction. In the second part, administrative issues and legal arguments related to the commercial document are included. The third part is the implementation part. In the fourth section, results and comments are given."

Türk sorumluluk hukukunda kural olarak tazminat talebinin kabul edilebilmesi için davacının zararının varlığını ispat etmesi gerekir. Ayrıca zararın miktarı, hükmolunacak tazminatın da üst sınırını oluşturur. Bununla birlikte mevzuatımızda zararın varlığı şartından bağımsız veya miktarı ile sınırlı olmadan talep edilebilecek birçok ödeme yaptırımı düzenlenmiştir. Bu doktora tezinde yalnızca borçlar hukuku alanındaki zararın varlığı şartından bağımsız ödeme yaptırımları incelenecek ve bunlarla ilgili olduğu tespit edilen, borçlar hukukunun ayrılmaz parçası olması itibariyle ticaret hukuku kapsamında öngörülen zararın varlığı şartından bağımsız ödeme yaptırımlarına temas edilecektir. Bu bağlamda temerrüt faizi ve zararın kanunen varsayıldığı diğer yaptırımlar, vâde farkı, götürü tazminat, sözleşme cezası, gerçek olmayan vekâletsiz iş görmede kazancın devri talebi, yeniden kiralama yasağına aykırı davranışın yaptırımı ve hizmet sözleşmesi hükümleri arasında yer verilen cezaî yaptırımlar, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu ve 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile getirilen değişiklikler ve yeniliklerle birlikte ele alınacaktır. Ayrıca tezde, Alman hukukunda benimsenen normatif zarar teorisi ve Anglo-Amerikan hukuk sisteminde uygulanan cezalandırıcı tazminat (punitive damages) kavramlarının Türk hukukunda kabul görebilirliği araştırılacaktır. As a rule under Turkish law of liability, the claimant is required to prove the existence of damage suffered, in order to be granted compensation. Besides, the amount of loss constitutes the upper limit of indemnity to be entitled. Nevertheless, several payment sanctions that can be claimed either independently from the condition of the existence of damage or without limitation of its amount have been provided in Turkish legislation. In this dissertation, payment sanctions that are independent from the condition of the existence of damage in the field of law of obligations and, as inseperable part of it, their coherent sanctions in the area of commercial law will be analysed. In this context, default interest and other sanctions by which damage is presupposed by law, late charge, liquidated damages, penal clause, disgorgement of profits under non-genuine benevolent intervention, the sanction stipulated in case of breach of prohibition of re-renting and punitive sanctions set forth among provisions governing service contracts will be reviewed together with the alterations brought by the virtue of Turkish Code of Obligations numbered 6098 and Turkish Commercial Code numbered 6102. Moreover, the theory of normative damage adopted in German law and the concept of punitive damages applied in Anglo-American law will be researched in thesis, in the sense of their admissibility under Turkish law.

Doktora tez konumuz olan imtiyazlı pay sahipleri özel kurulunun temel işlevi imtiyazların korunmasıdır. Bu doğrultuda, imtiyazlı pay sahiplerinin haklarını ihlal edebilecek nitelikte olan genel kurulun anasözleşme değişikliklerinde, yönetim kuruluna sermaye artırımı yetkisi verilmesi kararında ve kayıtlı sermaye sisteminde yönetim kurulunun yaptığı sermaye artırımında özel kurul onayı alınması gerekmektedir. Aksi takdirde alınan genel kurul veya yönetim kurulu kararı uygulanamaz. Özel kurul toplantısının yapılabilmesi bakımından aranan temel şartlardan biri, imtiyazlı pay sahiplerinin haklarını ihlal edebilecek nitelikte bir anasözleşme değişikliği veya yönetim kurulunun sermaye artırımı kararının alınmasıdır. Özel kurul kararının alınmadığı aşamada genel kurul kararı hukuken geçerli, fakat hukuki sonuçlarını doğurması özel kurul onayının varlığına bağlıdır. The basic function of the special committee of preference shareholders is to protect the preferences. In this respect, Art. 454 of the Turkish Commercial Code (TCC) regulates the approval of special committee for the amendments to the articles of association of the general assembly, which are in the nature of violating the rights of the preferred shareholders, authorization for capital increase for the board of directors and the capital increase in the registered capital system. Otherwise, the decision of the general assembly or board of directors cannot be applied. One of the basic conditions sought in order to be able to hold the special board meeting is to adopt an amendment in the articles of association or the capital increase decision of the board of directors. At the stage where the decision of the special board is not taken, the decision of the general assembly is legally valid but its legal consequences are subject to the approval of the special committee.

Anonim şirketlerde pay ve oy çoğunluğunu elinde bulunduranlar bir araya geldikleri zaman, hâkimiyeti elinde bulundurdukları için şirket yönetimini etkileyecek kararları alarak, kendi kararları doğrultusunda şirketi yönlendirebilirler. Çoğunluğu elinde tutanların gücü karşısında azlık ve münferit pay sahiplerinin korunması, onlara bazı bireysel haklar tanınması ile sağlanmaya çalışılmıştır. Çalışmamızın konusu Anonim Ortaklıklar Hukuku'nda Özel Denetim'dir. TTK'nin "pay sahibinin kişisel haklarıˮ ana başlığı ve V. numaralı özel denetim isteme hakkı alt başlığı altında TTK m.438 ve 444' da düzenlenen özel denetim isteme hakkı, anonim ortaklıkta önemli bir bireysel ortaklık ve azlık haklarından birisini oluşturmaktadır. Aydınlatıcı haklar olarak adlandırılan bilgi alma ve inceleme hakkı ile özel denetim isteme hakları; şirketin faaliyetleri, işlemleri, ekonomik durumu hakkında yeterli bilgiye sahip olmayan pay sahiplerinin, bu haklarını kullanarak daha bilinçli olmalarını sağlarlar. Bu iki hak, hem önleyici hem de telafi edici niteliktedir. According to Article 438, CO Art.697a, any shareholder may introduce a motion at the general meeting of shareholders calling for certain facts to be subject to a special examination by a special and independent searcher. The special examination has to be necessary for the exercising of the shareholders' rights. If the shareholders' meeting approves the motion, the judge (called upon by the Company or by shareholder) appoints the special searcher. If the general meeting does not approve the motion calling for the appointment of the appointment of the special searcher, shareholders who represent at least ten percent of the share capital or who represent shares with par value of one million Turkish Lira may request the judge to appoint a special searcher. The shareholders are legally entitled to the appointment of a special searcher if they credibly establish that corporate bodies have violated the law or the articles of incorporation and have thereby damaged company or shareholders. Special examination has a pre-condition for requesting, as per article TTK m.438, in order for a shareholder to request a special examination, that shareholder or any shareholder of the company should have duly consumed its right to information and examination. This is pre- condition for requesting the special examination

Ücret hakkı acentenin en temel hakkı olup Türk Ticaret Kanunu'nun 113 ila 116. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Hangi işlemlerin acenteye ücret hakkı kazandıracağı 113. maddede yer almaktadır. Bu hükme göre acente doğrudan kendi katkısıyla kurulan işlemler sebebiyle ücrete hak kazanabileceği gibi, müvekkile daha önce kazandırdığı müşterilerle sonradan kurulan aynı nitelikteki işlemler sebebiyle de ücrete hak kazanabileceği ifade edilmiştir. Söz konusu hükme göre ayrıca acente, kendisine belirli bir bölge veya müşteri çevresi bırakıldığı takdirde, bu bölgede veya müşteri çevresiyle kendi katkısı olmadan kurulan işlemler sebebiyle de ücrete hak kazanabilecektir. Yine aynı hükme göre acente, bazı şartların varlığı halinde acentelik sözleşmesinin bitiminden sonra kurulan işlemler sebebiyle de ücrete hak kazanmaktadır. Acentenin ücrete hak kazanabilmesi için Türk Ticaret Kanunu m. 113'e göre ücrete hak kazandıran bir işlemin varlığına ek olarak, m. 114'te ifade edildiği üzere kurulan işlemin ifası da gerekir. İşlemin ifasıyla doğan ücret hakkı, doğumu tarihinden itibaren en geç üç ay içinde ve her halde sözleşmenin sona erdiği tarihte muaccel olur (m. 116). Acentenin, ücret istemi, muacceliyeti ve hesaplanması bakımından önemli olan bütün konular hakkında kontrol hakkı bulunmaktadır. Bu hak, onun bilgi alma, müvekkilin defter kayıtlarının suretlerinin gönderilmesini talep ve inceleme hakkı olmak üzere üç haktan oluşmaktadır. Çalışmamızın birinci bölümünde Türk ve karşılaştırmalı hukukta konunun düzenlenişi ile kavramsal çerçeve üzerinde durulacak; ikinci bölümünde ücrete hak kazanılmasının şartları ele alındıktan sonra üçüncü bölümünde ücretin belirlenmesi, hesaplanması ile ödenmesi ve ücrete ilişkin kontrol hakkı açıklanmaya çalışılacaktır. The right of remuneration, which regulated between the Articles 113 to 116 of the Turkish Commercial Code, is the most fundamental right of commercial agent. According to Article 113, it is stated that the commercial agent has the right of remuneration due to the transactions established by its own contribution. Commercial agent has the right of remuneration also for same quality of transactions, which established later with the former customer. According to same Article, the commercial agent may also be entitled to remuneration, whether it is left in a certain area or customer environment, due to the transactions established in this area or the customer environment even without its own contribution. It is pointed in the same Article that, commercial agent also has the right of remuneration due to transactions established after the end of the commercial agency contract in the presence of certain conditions. As indicated in the Article 114, it is also necessary to perform the transaction, which gives the commercial agent the right of remuneration. The remuneration arising from the performance of the transaction shall be due within three months at the latest from the date of birth and in any circumstances at the date on which the contract is concluded (Article 116). The commercial agent has the right to control all matters that are important in terms of remuneration, accural and calculation. That right includes, the right to demand information, copies of the commercial book records of the client and examination. In the first part of our work we will focus on the regulations and conceptual framework of Turkish and comparative law. After considering the conditions of the acquisition of the remuneration in the second part, it is aimed to explain the determination and the calculation of the remuneration, payment and the control right of commercial agent about the right of remuneration in the final section.

CISG, yeknesak satım hukuku oluşturma çabasının bir sonucu olarak karşımıza çıkmaktadır. CISG'in temelini satım sözleşmesi oluşturur. Satım sözleşmesi insanların mal alımını sağlayarak ihtiyaçlarını karşılamasını sağlayan bir sözleşmedir. Satım hukukunun temelini satım sözleşmesi oluşturmaktadır. Satım sözleşmeleri tarafların mal ve satım bedeli üzerinde anlaşmaları ile kurulur. Satım sözleşmesinde satıcının asıl borcu ise sözleşmeye konu malın teslimidir. Malın doğru yer ve zamanda teslim edilmesi ve teslim edilen malın sözleşmeye uygun olması konuları teslimin en önemli unsurlarıdır. Malın sözleşmeye uygun olmaması veya sözleşmeye uygun yer ve zamanda teslim edilmemesi satıcının sözleşmeye aykırı davrandığını gösterir. Sözleşmeye aykırılığın tespiti, aykırılığın derecesine göre alıcıya bazı haklar tanımaktadır. Bu çalışma, hem teslim borcunun içeriğini hem de teslim borcu açısından sözleşmeye aykırılığı ayrıntılı olarak ele almaktadır. CISG emerges as a result of the effort to create a uniform selling law. The basis of the CISG is the contract of sale. The sale contract is a contract that allows people to buy goods and meet their needs. The sales contract constitutes the foundation of the law of sale. Sale contracts are established with the parties agreeing on the goods and sales price. The actual debt of the seller on the sales contract is the delivery of the goods subject to the contract. The fact that delivery at the right place and time and the delivered goods conform to the contract are the most important elements of delivery. The fact that the merchandise is incompatible with the contract or not delivered at the proper time and place indicates that the seller is breaching the contract. The determination of breach of contract gives the buyer some rights according to the degree of breach. This study elaborates on the contradiction to the contract in terms of both the content of the delivery debt and the delivery debt.

Sermaye Piyasası Kanunu'nun amacı, sermaye piyasasının işleyişinin güvenli bir biçimde sağlanmasına ve yatırımcıların hak ve menfaatlerinin korunmasıdır. Bu amaçla yatırımcıların(halka açık anonim ortaklık pay senedi sahiplerinin); yatırımlarını gerçekleştirirken kararlarını doğru bilgilere dayanarak vermelerini sağlamak, şirketin kontrolüne sahip olan şahısların kişisel menfaatlerinden bağımsız olarak sadece şirketin menfaatleri doğrultusunda hareket etmelerini temin etmek üzere SerPK kendi içinde düzenlemeler barındırmaktadır. Bunlardan biri de SerPK madde 21 hükmüdür ve SerPK'nın amaçları doğrultusunda bir özel hüküm niteliği taşımaktadır. Söz konusu hükmün ratio legis'inin, halka açık anonim ortaklığın; ilişkili kişiler ile yapılan işlerde emsallere, piyasa teamüllerine uygun, ticari hayatın basiret ve dürüstlük ilkelerine uygun işlemler gerçekleştirmesini sağlamak suretiyle, ortaklık pay sahiplerinin menfaatlerinin korunması olduğu anlaşılmaktadır. SerPK madde 21'de sayılan yapılan işlem sonucu; halka açık ortaklığın, kolektif yatırım kuruluşunun, bunların iştirak ve bağlı ortaklıklarının; kârlarını azaltmak, malvarlıklarını azaltmak, kârlarının artmasını engellemek, malvarlıklarının artmasını engellemek, kârlarını korumak veya artırmak için yapmaları beklenen faaliyetleri yapmamak, malvarlıklarını korumak veya artırmak için yapmaları beklenen faaliyetleri yapmamak suretiyle ilişkili oldukları kişilerin kârlarının ya da malvarlıklarının artmasını sağlamak şeklinde aktif veya pasif davranışlarla kazanç aktarımında bulunmaları yasaklanmıştır. Konunun vergi hukukunda, Kurumlar Vergisi Kanunu m. 13'te transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü kazanç dağıtımı adıyla düzenlenmekte olduğu görülmektedir. Şüphesiz vergi hukukunda gözetilen amaçlarla sermaye piyasası hukukunun izlediği amaçlar arasındaki farklılık, maddi unsurları benzeyen bu iki düzenlemeyi birbirinden ayırmaktadır. Konunun vergi hukuku ve maliye boyutu bağlamında eserler mevcuttur. Buna mukabil bu tez ile SerPK düzenlemesinin ardından konunun özel hukuktaki yeri ve sonuçları ile spesifik olarak konunun Borçlar Hukuku, Ortaklıklar Hukuku ve Sermaye Piyasası Hukuku yönlerinden araştırılması hedeflenmektedir. [...] Related-party transactions include the routine forms of abusive insider behavior that have come to be dubbed tunneling in the economic literature a category that includes all forms of misappropriation of value by corporate insiders. Prohibited related party transactions are the ones which contain transfer prices that contradict the arm's length principle. SerPK article 21/4 say that parties which have received an income transfer are obliged to return the transferred amount with its legal interest within the period to be determined by the Board. Sweeping prohibitions of related-party transactions were once common in company law. Apart from bans on loans, prohibitions tend to focus on transactions between managers and third parties that are thought to divert the value of information that the law assigns, implicitly or otherwise, to the company or its shareholders. It is forbidden that publicly- held corporations and collective investment schemes and their subsidiaries and associates to transfer income to real persons or legal entities with whom they have a direct or indirect relationship in terms of management, audit or capital by decreasing their profits or their assets or by preventing the increase of their profits or their assets via performing transactions such as making contracts or commercial practices containing different prices, fees, costs or conditions producing a trading volume in violation of the conformity with market practices and comparability to similar transactions prudence and honesty principles of commercial life.

4054 Sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanun'un uygulanması bakımından teşebbüs kavramının merkezi önemi haiz olması, ilk olarak teşebbüsün tespit edilmesini gerektirmektedir. Ancak kendiliğinden gelişmiş birtakım fiili durumlar ve yasal düzenlemeler, teşebbüsün tespit edilmesini giderek zorlaştırmaktadır. Teşebbüsün sınırlarını belirleme amacı taşıyan bu tespit rekabet hukukunda "ekonomik bütünlük" kavramıyla ifade edilmektedir. Fiili durumlar ve yasal düzenlemelerin sebep olduğu karmaşa dolayısıyla teşebbüsün tespit edilmesinde merkezi öneme sahip ekonomik bütünlük kavramının belirlenebilmesi noktasında uygulamada çeşitli zorluklar ile karşılaşıldığını söylemek mümkündür. RKHK bağlamında rekabet ihlaline yönelik işlemlere taraf teşkil eden unsurlar teşebbüsler olduğundan ilgili teşebbüslerin ve dolayısıyla bu teşebbüslerin sınırlarının belirlenmesi gerektiğinden, ekonomik bütünlük burada büyük öneme sahip bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu nedenle çalışmanın amacı ekonomik bütünlüğün ne şekilde tespit edileceği sorununun ele alınması ve çözüme yönelik öneriler sunulmasına yöneliktir. For the implementation of the Code on the Protection of Competition No. 4054, the fact that the concept of enterprise has a central importance requires that the enterprise be determined first. However, some spontaneously developed actual situations and legal regulations make it increasingly difficult to identify the enterprise. This determination, which aims to determine the boundaries of the enterprise, is expressed in the concept of "economic entity" in competition law. It is possible to say that various difficulties have been encountered in the practice of determining the concept of economic entity with the central presumption when the enterprise is identified due to the actual situation and the complexity caused by the legal regulations. In the context of the Code on the Protection of Competition No. 4054, the economic entity is a concept with great precaution here, since the elements that are the parties to the competition breach are enterprises, and the boundaries of the related undertakings and therefore of these undertakings must be specified. For this reason, the aim of the study is to examine the problem of how economic entity will be determined and to propose suggestions for solution.

Son yıllarda, uluslararası ticaret hukukundaki gelişmelerle birlikte sınır aşan şirket birleşmeleri de giderek önem kazanmıştır. Şirketler bakımından yabancı bir şirketle birleşmenin getirdiği pek çok avantaj yanında, çeşitli zorluklar da mevcuttur. Bu zorluklardan en önemlilerinden bir tanesini de sınır aşan birleşmelere uygulanacak hukukun tespiti oluşturmaktadır. AB hukukunda, sınır aşan şirket birleşmelerine ilişkin düzenlemeler öngörülerek üye devletler arasındaki uygulamanın yeknesaklaştırılması adına 2005/56/EC sayılı Direktif kabul edilmiştir. Türk hukuku bakımından ise, sınır aşan şirket birleşmelerinin önemine vurgu yapılmakla birlikte bu hususta henüz bir düzenleme getirilmiş değildir. Çalışmada, AB hukukunda bu hususta öngörülen düzenlemeler de değerlendirilmek suretiyle, Türk hukukunda sınır aşan şirket birleşmelerine uygulanacak hukukun tespiti üzerinde durulmuştur. Sınır aşan şirket birleşmelerine uygulanacak hukuka ilişkin görüşler de değerlendirilerek, AB hukuku ile de uyum sağlamak adına, Türk hukukunda her bir birleşme işlemi için uygulanacak hukuk değerlendirilmiş ve sınır aşan şirket birleşmelerine uygulanacak hukuka ilişkin düzenleme önerisinde bulunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Sınır aşan birleşme, uygulanacak hukuk, şirket birleşmeleri, 2005/56/EC, AB hukuku. With the recent developments in international commercial law, cross-border mergers have been developed during the last few decades. Besides the advantages of merging with a company from a different country, there are also some difficulties especially about determining the applicable law. In European Union, Directive 2005/56/EC of the European Parliament and of the Council of 26 October 2005 on cross-border mergers of limited liability companies has been accepted to regulate this issue and harmonise the rules of substantive law of the member states. In Turkish law, despite the emphasize on the significance of the cross-border mergers at the preamble of Turkish Commercial Code, currently there is no codification about cross-border mergers. This study attempts to make a discussion about the applicable law to cross-border mergers from the perspective of Turkish law and a comparison between the regulations of European Union law and Turkish law. Yet, taking into consideration the EU-Turkey relations and the developments about the adaption of Turkish law to European Union law, the harmonization of rules about cross-border mergers must be inevitable. As the applicable law to cross-border mergers is topical and important subject for Turkish law, the study will also deal with the legislation proposal in accordance with European Union law. Key Words: merger, cross-border merger, applicable law, 2005/56/EC, EU law.

In publicly held companies where the shareholdership is differentiated from the control and the management of the company, the dispersed shareholding structure prevents the active involvement of the shareholders in the company management while the directors have the opportunity to act in their personal interests. The aforementioned conflict of interest between the shareholders and the directors in the management of the publicly held companies which has been identified as "Principle-Agent Problem" in economic literature has had substantial effect in modern company law. Accordingly, considerable work in the company law has been dedicated to the legal strategies developed to decrease the cost of monitoring directors for shareholders. One of the main corporate governance strategies that is developed to deal with the "Principle-Agent Problem" focuses on increasing the number and the effectiveness of the directors who are not involved in the managing activities of the company. The main principle of this legal strategy is the designing the structure of the board of directors on the basis of team spirit and mutual accountability. In that sense, non-management directors conduct their duties as directors without having management tasks in the company. As these directors work on a part time basis they are not fully depended to the company and in principle they receive symbolic amounts of remuneration. Under this incentive strategy it is accepted that the esteem and reputation that the non-management directors preserve in eye of the public are the main incentives that motivate them to monitor the managing directors. The corporate governance principles are designed as alternative to the rule based regulation approach in company law. The non-management directorship which is introduced as a corporate governance concept for solving the problem of conflict of interest between the shareholders and the directors is the focus area of this thesis. The thesis consists of five parts. In the first part of this study, the concept of corporate governance which is the source of non-management director concept and the conflict of intererest problem between the shareholders and the directors regarding the management of the publicly held companies have been introduced. In this regard, "Centralised Management" and "Principle-Agent Problem" are explained. Finally, based on the "Principle-Agent Problem" the legal theories that are developed to increase the effectiveness of the board of directors, the categorisation of those strategies that has been introduced and place of the non-management directors among those strategies are clarified. In the second part the emergence of the concept of non-management directorship system and the development of the mechanisms for increasing director independence are described and different forms of non-management directors in one-tier board structures are analysed. On this subject the legal designing of the concepts of independent and disinterested directorship which is developed in American law and non-executive directorship which is introduced in the British Law is analysed. In the third part, the concept of the supervisory directorship which corresponds to the non-management directorship in two-tier board system is examined. Forth part of the thesis focuses on the comparison of one-tier and two-tier board structures in application of the non-management directorship concept. Within this scope, it has been analysed whether there is a convergence in the functions of non-management directors in terms of supervision, strategy development and networking in the two types of board systems. Related to this analysis, the effectiveness of the non-management directors in one-tier and two-tier board systems and the role of the institutional investor regarding this effectiveness is evaluated. In recent years, depending on the inclination of convergence in different law systems, there has been an alignment effort in the European Union to have a single set of rules regarding the non-management directors. In this respect as a final focus point, in this part, the regulations of the European Union regarding the non-management directors are examined. The fifth part is dedicated to legal design of the independent directorship which is regulated under the non-management directorship concept in the Turkish law. Turkish Commercial Code is the general code that regulates all joint stock corporations including the publicly held ones. Therefore in order to explain the effects of Anglo-American approach on the administrative organ, the approach of the Turkish Commercial Code regarding the structure and functioning of the board of directors which are based on corporate governance principles are explained. Following that general introduction, the system change regarding the corporate governance principles in Turkey which consists of application of mandatory rules rather than "Comply or Explain" approach that is applicable to independent directors is explained. After that the independence criteria which are set for the independent directors under the capital market regulations for publicly held joint stock corporations and the role of independent directors in decision making mechanism are analysed. Finally, the structure and functioning of the board committees are evaluated by examining the functions of the independent board members.

Vergi hukuku kurum ve işlemlerini iktisadi hayatın işleyişi üzerine kurmuştur. İktisadi hayat ise ticaret hukuku, borçlar hukuku ve medeni hukuk gibi özel hukuk kurallarının denetimindedir. Bu durumun doğal bir sonucu olarak da vergi hukuku vergiyi doğuran olayları tanımlarken özel hukukun kurum ve kavramlarından faydalanmaktadır. Hukuki işlemlerin en önemlilerinden biri olan özel hukuk sözleşmeleri de vergilendirmenin sebep unsurunu oluşturabilmektedir. Çalışmamızda vergi hukukunun özel hukuk ile ilişkisi açıklanmış ve özel hukuk sözleşmelerinin vergi hukukundaki geçerlilikleri literatürdeki farklı görüşlere, yargı kararlarına ve İdare'nin görüşlerine yer verilerek araştırılmıştır. Özel hukuk sözleşmeleri ile ortaya çıkartılabilen sayısız durumda her iki hukuk dalının aynı olaya farklı bakış açıları mükellefler ve İdare'nin sıklıkla karşı karşıya gelmesine sebep olmaktadır. Vergiyi doğuran olayın sözleşmelerle ortaya çıkması halinde adil bir vergilendirme bu sözleşmelerin hukuki nitelendirmelerinin doğru yapılmasıyla mümkün olmaktadır. Ayrıca vergi hukukunun özel hukuk kavramlarına atfettiği anlamlar verginin yasallığı ilkesi çerçevesinde kanunlarla şekillenmelidir. Anahtar Kelimeler : Vergi Hukuku, Özel Hukuk Sözleşmeleri, Verginin Yasallığı. Tax law establishes its institutes and procedures as based on the operation of the financial life. Financial life is under the control of the rules of the private laws such as trade law, obligations law and civil law. As a natural consequence of this, when tax law defines the events that give rise to tax, it also benefits from the institutions and concepts of the private law. Private law contracts, which are among the most important legal procedures, may also result in taxation. In our study, the relation of the tax law with private law is explained and the validity of the private law contracts in tax law is examined by inclusion of different opinions in the literature, judicial decisions and the opinions of the Administration. The different points of views of both branches of law about the same event in countless number of cases, which occur as a result of private law contracts, cause the tax payers come up against the Administration frequently. If the event giving rise to taxation is a result of the contracts, then a fair taxation is possible through correct legal identification of such contracts. Moreover, the meanings referred by the tax law to the private law concepts should be shaped by the laws within the frame of the principle of the legality of tax Keywords : Tax Law, Private Law Contracts, Legality of Tax

Şirketler Topluluğunda Hakimiyetin Hukuka Aykırı Kullanılması başlıklı çalışmamız ile 6102 sayılı TTK ile ilk defa pozitif düzenlemeye kavuşturulan şirketler topluluğu sorumluluk hukuku incelenmiştir. Kanun koyucu TTK m. 202 hükmü ile alelade hakimiyet bakımından, TTK m. 203 vd. hükümleri ile de tam hakimiyet bakımından hakimiyetin hukuka aykırı kullanılması ve sonuçlarını düzenlemiştir. TTK'nın şirketler topluluğuna ilişkin hükümlerinin önemli bir kısmı AktG sistematiği örnek alınarak oluşturulmuştur. Bu doğrultuda şirketler topluluğuna ilişkin TTK sistematiği incelenirken Alman doktrinine de sıklıkla başvurulmuştur. Çalışmamız kapsamında TTK m. 195 hükmünde düzenlenen kontrol araçları ve hakimiyet kavramı; yönlendirme, talimat ve yapısal karar alınması yoluyla hakimiyetin hukuka aykırı kullanılması; kayıp-denkleştirme sistemi; hakimiyetin hukuka aykırı kullanılmasından kaynaklanan sorumluluk, unsurları ve öngörülen talep hakları ayrıntılı olarak incelenmiştir. The new Turkish Commercial Code (TCC) Nr. 6102 has introduced the notion of "groups of companies" to the Turkish Commercial Law; hereby the "groups of companies" concept was spelled out for the first time in Turkish law. This thesis examines corporate group law in Turkey and demonstrates the intragroup responsibility regime in comparison with the German system. TCC Art. 202 foresee the consequences of unlawful exercise of control in basic dominance/control. Whereas TCC Art. 203-206 regulate the responsibility regime regarding the unlawful exercise of control with regards to full-control. Turkish corporate group law has been enacted under the big influence of the German AktG-System. Although our thesis focuses on the analysis regarding corporate group provisions of the TCC, the research on German law also covers a significant part of our thesis. This thesis examines in detail the control instruments stipulated in TCC Art. 195, the concept of control, the unlawful exercise of control by means of TCC Art. 202/1, TCC Art. 203 and TCC Art. 202/2, the concept of disadvantage and adjustment, the different liability regimes with regards to the category of the unlawful exercise of control and the rights of action.

Pay sahipleri genel kurula katılma maliyetlerinin fazla gelmesi, buna ayıracak zamanlarının olmaması veya sağlık sorunları gibi sebeplerle dolayı genel kurula katılmak istemeyebilir. Bunun sonucunda pay sahiplerinin şirketin işleyişine ve genel kurul kararlarına etki etme olasılıkları zayıfladığından; genel kurullarda, etkin ve iyi organize olmuş pay sahipleri gerçekte çoğunluk olmasalar da istedikleri kararların alınmasını sağlayabilmektedirler. Bu durum genel kurulda güç boşluğu sorununun doğmasına neden olmaktadır. Bu kapsamda anonim şirket genel kurulunda pay sahibinin temsilinin bu konudaki sorunları giderme de önemli bir rolü vardır. İşte tezimizin konusu, TTK ve SerPK çerçevesinde anonim şirket genel kurulunda pay sahibinin temsilidir. Bilindiği üzere 6102 sayılı TTK bir bütün olarak 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe girmiş ve böylece elli yılı aşkın bir süredir uygulanan 6762 sayılı eTTK'yı yürürlükten kaldırmıştır. Yine 6362 sayılı SerPK 30.12.2012 tarihinde yürürlüğe girerek 2499 sayılı SerPK'yı yürürlükten kaldırmıştır. Bu yeni kanunlarda tez konumuzla ilgili olarak bir dizi değişiklikler yapılmış ve yenilikler getirilmiştir. Tez konusunun seçilmesindeki amaç, pay sahibinin temsiliyle ilgili olarak TTK ve SerPK mevzuatlarında getirilen yeni düzenlemelerin Yargıtay kararları, öğretideki görüşler ve mukayeseli hukuk ışığında değerlendirerek olası problemler karşısında çözüm önerileri getirip Türk Hukukuna katkı sağlamaktır. Bu tez çalışmasının ortaya konulması sırasında özellikle konuya kaynaklık eden İsviçre Hukuku ve literatüründen faydalanılmıştır. Konu, Türk Hukuku bakımından incelenirken İsviçre Hukukundan farklılıkları ve benzerlikleri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bunun dışında konumuzla ilgili olarak Alman, Amerikan, İngiliz ve Avrupa Birliği Hukuklarından da yararlanılmıştır. Yapılan değerlendirmeler sonucunda birçok sonuçlar elde edilmiştir. Ancak özellikle şunu belirtmeliyiz ki; halka açık anonim ortaklıklar düşünülerek getirilen TTK m. 428'de ifade edilen toplu temsilciler ile ilgili düzenleme, SerPK m. 30/4'te ve SPK II-30.1 sayılı Tebliğ m. 5/3 düzenlemeleri sebebiyle uygulanmayacaktır. Üstelik bu hükümler nedeniyle Türk Ticaret Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı Taslağı m. 12'de TTK m. 428, 430 ve 431 hükümlerinin yürürlükten kaldırılması öngörülmektedir. Getiriliş amacı geniş kitlelerin temsilini sağlamak olan bu hükümleri yürürlükten kaldırmak yerine, SerpK'nın ilgili hükümleri ile gerekli koordinasyon sağlanarak, bunların tüm ortaklıklar yönünden uygulanmasının yolu açılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Anonim Ortaklık; Genel Kurul; Pay Sahibi; Temsil. Shareholders may refrain to join general assembly meetings due to the reasons like participation costs, lack of time and health issues. Since the possibility of the shareholders to have an impact on the functioning of the company and its general assembly gets weakened as a result of non-attendance, active and well-organized shareholder groups-despite the fact that they do not constitute the majority of the shareholders- may achieve their desired general assembly decisions. This particular issue causes an occurrence of a power gap in general assemblies. In this context, representation of the shareholders in the general assembly of the joint stock companies plays a role of utmost importance in eradicating such problems. Hence, the topic of my thesis is the representation of the shareholders in the general assembly of the joint stock companies within the legal framework of Turkish Commercial Code and Turkish Capital Market Code. As known, Turkish Commercial Code No. 6102 came into force in 01.07.2012, repealing former Turkish Commercial Code No. 6762 which was in force for more than fifty years. Also, Turkish Capital Market Code no. 6362 came into force in 30.12.2012, repealing former Turkish Capital Market Code no. 2449. There has been a series of amendments performed on those two codes concerning my thesis topic. My main goal on choosing this topic is to contribute to Turkish Law through assessing those amendments in the light of supreme court orders, scientific opinions and comparative law and to provide solutions to the existing and prospective problems. In preparation of this work, apart from Turkish Law, Swiss Law is highly referenced as it constitutes the main source of the issue. Therefore, while assessing the point, similarities and differences between Turkish and Swiss law is asserted. Besides, German Law, European Union Law, American Law and English law are also referenced for the sake of the proper assessment of the topic. As a consequence of made analyzes, a lot of conclusions are drawn. However, it is to be pointed out particularly that the regulations in Turkish Commercial Code No. 6102 article 428 which were provided considering open joint stock companies will not be applied because of Turkish Capital Market Code No. 2449 article 30/4 and the regulation of Turkish Capital Market Board no. II-30.1 article 5/3. Moreover, because of those provisions, repealing of the articles no. 428,430,431 of Turkish Commercial Code no. 6102 is at stake. Instead of repealing those provisions of Turkish Commercial Code no. 6102 -which aim at representation in a broader sense- establishing the coordination between those provision and related Turkish Capital Market Code provisions and enabling the application of those provisions on all sort of companies must be done. Keywords: Joint Stock Company, General Assembly, Shareholder, Representation