Bibliographie sélective OHADA

CISG, yeknesak satım hukuku oluşturma çabasının bir sonucu olarak karşımıza çıkmaktadır. CISG'in temelini satım sözleşmesi oluşturur. Satım sözleşmesi insanların mal alımını sağlayarak ihtiyaçlarını karşılamasını sağlayan bir sözleşmedir. Satım hukukunun temelini satım sözleşmesi oluşturmaktadır. Satım sözleşmeleri tarafların mal ve satım bedeli üzerinde anlaşmaları ile kurulur. Satım sözleşmesinde satıcının asıl borcu ise sözleşmeye konu malın teslimidir. Malın doğru yer ve zamanda teslim edilmesi ve teslim edilen malın sözleşmeye uygun olması konuları teslimin en önemli unsurlarıdır. Malın sözleşmeye uygun olmaması veya sözleşmeye uygun yer ve zamanda teslim edilmemesi satıcının sözleşmeye aykırı davrandığını gösterir. Sözleşmeye aykırılığın tespiti, aykırılığın derecesine göre alıcıya bazı haklar tanımaktadır. Bu çalışma, hem teslim borcunun içeriğini hem de teslim borcu açısından sözleşmeye aykırılığı ayrıntılı olarak ele almaktadır. CISG emerges as a result of the effort to create a uniform selling law. The basis of the CISG is the contract of sale. The sale contract is a contract that allows people to buy goods and meet their needs. The sales contract constitutes the foundation of the law of sale. Sale contracts are established with the parties agreeing on the goods and sales price. The actual debt of the seller on the sales contract is the delivery of the goods subject to the contract. The fact that delivery at the right place and time and the delivered goods conform to the contract are the most important elements of delivery. The fact that the merchandise is incompatible with the contract or not delivered at the proper time and place indicates that the seller is breaching the contract. The determination of breach of contract gives the buyer some rights according to the degree of breach. This study elaborates on the contradiction to the contract in terms of both the content of the delivery debt and the delivery debt.

Sermaye Piyasası Kanunu'nun amacı, sermaye piyasasının işleyişinin güvenli bir biçimde sağlanmasına ve yatırımcıların hak ve menfaatlerinin korunmasıdır. Bu amaçla yatırımcıların(halka açık anonim ortaklık pay senedi sahiplerinin); yatırımlarını gerçekleştirirken kararlarını doğru bilgilere dayanarak vermelerini sağlamak, şirketin kontrolüne sahip olan şahısların kişisel menfaatlerinden bağımsız olarak sadece şirketin menfaatleri doğrultusunda hareket etmelerini temin etmek üzere SerPK kendi içinde düzenlemeler barındırmaktadır. Bunlardan biri de SerPK madde 21 hükmüdür ve SerPK'nın amaçları doğrultusunda bir özel hüküm niteliği taşımaktadır. Söz konusu hükmün ratio legis'inin, halka açık anonim ortaklığın; ilişkili kişiler ile yapılan işlerde emsallere, piyasa teamüllerine uygun, ticari hayatın basiret ve dürüstlük ilkelerine uygun işlemler gerçekleştirmesini sağlamak suretiyle, ortaklık pay sahiplerinin menfaatlerinin korunması olduğu anlaşılmaktadır. SerPK madde 21'de sayılan yapılan işlem sonucu; halka açık ortaklığın, kolektif yatırım kuruluşunun, bunların iştirak ve bağlı ortaklıklarının; kârlarını azaltmak, malvarlıklarını azaltmak, kârlarının artmasını engellemek, malvarlıklarının artmasını engellemek, kârlarını korumak veya artırmak için yapmaları beklenen faaliyetleri yapmamak, malvarlıklarını korumak veya artırmak için yapmaları beklenen faaliyetleri yapmamak suretiyle ilişkili oldukları kişilerin kârlarının ya da malvarlıklarının artmasını sağlamak şeklinde aktif veya pasif davranışlarla kazanç aktarımında bulunmaları yasaklanmıştır. Konunun vergi hukukunda, Kurumlar Vergisi Kanunu m. 13'te transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü kazanç dağıtımı adıyla düzenlenmekte olduğu görülmektedir. Şüphesiz vergi hukukunda gözetilen amaçlarla sermaye piyasası hukukunun izlediği amaçlar arasındaki farklılık, maddi unsurları benzeyen bu iki düzenlemeyi birbirinden ayırmaktadır. Konunun vergi hukuku ve maliye boyutu bağlamında eserler mevcuttur. Buna mukabil bu tez ile SerPK düzenlemesinin ardından konunun özel hukuktaki yeri ve sonuçları ile spesifik olarak konunun Borçlar Hukuku, Ortaklıklar Hukuku ve Sermaye Piyasası Hukuku yönlerinden araştırılması hedeflenmektedir. [...] Related-party transactions include the routine forms of abusive insider behavior that have come to be dubbed tunneling in the economic literature a category that includes all forms of misappropriation of value by corporate insiders. Prohibited related party transactions are the ones which contain transfer prices that contradict the arm's length principle. SerPK article 21/4 say that parties which have received an income transfer are obliged to return the transferred amount with its legal interest within the period to be determined by the Board. Sweeping prohibitions of related-party transactions were once common in company law. Apart from bans on loans, prohibitions tend to focus on transactions between managers and third parties that are thought to divert the value of information that the law assigns, implicitly or otherwise, to the company or its shareholders. It is forbidden that publicly- held corporations and collective investment schemes and their subsidiaries and associates to transfer income to real persons or legal entities with whom they have a direct or indirect relationship in terms of management, audit or capital by decreasing their profits or their assets or by preventing the increase of their profits or their assets via performing transactions such as making contracts or commercial practices containing different prices, fees, costs or conditions producing a trading volume in violation of the conformity with market practices and comparability to similar transactions prudence and honesty principles of commercial life.

4054 Sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanun'un uygulanması bakımından teşebbüs kavramının merkezi önemi haiz olması, ilk olarak teşebbüsün tespit edilmesini gerektirmektedir. Ancak kendiliğinden gelişmiş birtakım fiili durumlar ve yasal düzenlemeler, teşebbüsün tespit edilmesini giderek zorlaştırmaktadır. Teşebbüsün sınırlarını belirleme amacı taşıyan bu tespit rekabet hukukunda "ekonomik bütünlük" kavramıyla ifade edilmektedir. Fiili durumlar ve yasal düzenlemelerin sebep olduğu karmaşa dolayısıyla teşebbüsün tespit edilmesinde merkezi öneme sahip ekonomik bütünlük kavramının belirlenebilmesi noktasında uygulamada çeşitli zorluklar ile karşılaşıldığını söylemek mümkündür. RKHK bağlamında rekabet ihlaline yönelik işlemlere taraf teşkil eden unsurlar teşebbüsler olduğundan ilgili teşebbüslerin ve dolayısıyla bu teşebbüslerin sınırlarının belirlenmesi gerektiğinden, ekonomik bütünlük burada büyük öneme sahip bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu nedenle çalışmanın amacı ekonomik bütünlüğün ne şekilde tespit edileceği sorununun ele alınması ve çözüme yönelik öneriler sunulmasına yöneliktir. For the implementation of the Code on the Protection of Competition No. 4054, the fact that the concept of enterprise has a central importance requires that the enterprise be determined first. However, some spontaneously developed actual situations and legal regulations make it increasingly difficult to identify the enterprise. This determination, which aims to determine the boundaries of the enterprise, is expressed in the concept of "economic entity" in competition law. It is possible to say that various difficulties have been encountered in the practice of determining the concept of economic entity with the central presumption when the enterprise is identified due to the actual situation and the complexity caused by the legal regulations. In the context of the Code on the Protection of Competition No. 4054, the economic entity is a concept with great precaution here, since the elements that are the parties to the competition breach are enterprises, and the boundaries of the related undertakings and therefore of these undertakings must be specified. For this reason, the aim of the study is to examine the problem of how economic entity will be determined and to propose suggestions for solution.

Son yıllarda, uluslararası ticaret hukukundaki gelişmelerle birlikte sınır aşan şirket birleşmeleri de giderek önem kazanmıştır. Şirketler bakımından yabancı bir şirketle birleşmenin getirdiği pek çok avantaj yanında, çeşitli zorluklar da mevcuttur. Bu zorluklardan en önemlilerinden bir tanesini de sınır aşan birleşmelere uygulanacak hukukun tespiti oluşturmaktadır. AB hukukunda, sınır aşan şirket birleşmelerine ilişkin düzenlemeler öngörülerek üye devletler arasındaki uygulamanın yeknesaklaştırılması adına 2005/56/EC sayılı Direktif kabul edilmiştir. Türk hukuku bakımından ise, sınır aşan şirket birleşmelerinin önemine vurgu yapılmakla birlikte bu hususta henüz bir düzenleme getirilmiş değildir. Çalışmada, AB hukukunda bu hususta öngörülen düzenlemeler de değerlendirilmek suretiyle, Türk hukukunda sınır aşan şirket birleşmelerine uygulanacak hukukun tespiti üzerinde durulmuştur. Sınır aşan şirket birleşmelerine uygulanacak hukuka ilişkin görüşler de değerlendirilerek, AB hukuku ile de uyum sağlamak adına, Türk hukukunda her bir birleşme işlemi için uygulanacak hukuk değerlendirilmiş ve sınır aşan şirket birleşmelerine uygulanacak hukuka ilişkin düzenleme önerisinde bulunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Sınır aşan birleşme, uygulanacak hukuk, şirket birleşmeleri, 2005/56/EC, AB hukuku. With the recent developments in international commercial law, cross-border mergers have been developed during the last few decades. Besides the advantages of merging with a company from a different country, there are also some difficulties especially about determining the applicable law. In European Union, Directive 2005/56/EC of the European Parliament and of the Council of 26 October 2005 on cross-border mergers of limited liability companies has been accepted to regulate this issue and harmonise the rules of substantive law of the member states. In Turkish law, despite the emphasize on the significance of the cross-border mergers at the preamble of Turkish Commercial Code, currently there is no codification about cross-border mergers. This study attempts to make a discussion about the applicable law to cross-border mergers from the perspective of Turkish law and a comparison between the regulations of European Union law and Turkish law. Yet, taking into consideration the EU-Turkey relations and the developments about the adaption of Turkish law to European Union law, the harmonization of rules about cross-border mergers must be inevitable. As the applicable law to cross-border mergers is topical and important subject for Turkish law, the study will also deal with the legislation proposal in accordance with European Union law. Key Words: merger, cross-border merger, applicable law, 2005/56/EC, EU law.

In publicly held companies where the shareholdership is differentiated from the control and the management of the company, the dispersed shareholding structure prevents the active involvement of the shareholders in the company management while the directors have the opportunity to act in their personal interests. The aforementioned conflict of interest between the shareholders and the directors in the management of the publicly held companies which has been identified as "Principle-Agent Problem" in economic literature has had substantial effect in modern company law. Accordingly, considerable work in the company law has been dedicated to the legal strategies developed to decrease the cost of monitoring directors for shareholders. One of the main corporate governance strategies that is developed to deal with the "Principle-Agent Problem" focuses on increasing the number and the effectiveness of the directors who are not involved in the managing activities of the company. The main principle of this legal strategy is the designing the structure of the board of directors on the basis of team spirit and mutual accountability. In that sense, non-management directors conduct their duties as directors without having management tasks in the company. As these directors work on a part time basis they are not fully depended to the company and in principle they receive symbolic amounts of remuneration. Under this incentive strategy it is accepted that the esteem and reputation that the non-management directors preserve in eye of the public are the main incentives that motivate them to monitor the managing directors. The corporate governance principles are designed as alternative to the rule based regulation approach in company law. The non-management directorship which is introduced as a corporate governance concept for solving the problem of conflict of interest between the shareholders and the directors is the focus area of this thesis. The thesis consists of five parts. In the first part of this study, the concept of corporate governance which is the source of non-management director concept and the conflict of intererest problem between the shareholders and the directors regarding the management of the publicly held companies have been introduced. In this regard, "Centralised Management" and "Principle-Agent Problem" are explained. Finally, based on the "Principle-Agent Problem" the legal theories that are developed to increase the effectiveness of the board of directors, the categorisation of those strategies that has been introduced and place of the non-management directors among those strategies are clarified. In the second part the emergence of the concept of non-management directorship system and the development of the mechanisms for increasing director independence are described and different forms of non-management directors in one-tier board structures are analysed. On this subject the legal designing of the concepts of independent and disinterested directorship which is developed in American law and non-executive directorship which is introduced in the British Law is analysed. In the third part, the concept of the supervisory directorship which corresponds to the non-management directorship in two-tier board system is examined. Forth part of the thesis focuses on the comparison of one-tier and two-tier board structures in application of the non-management directorship concept. Within this scope, it has been analysed whether there is a convergence in the functions of non-management directors in terms of supervision, strategy development and networking in the two types of board systems. Related to this analysis, the effectiveness of the non-management directors in one-tier and two-tier board systems and the role of the institutional investor regarding this effectiveness is evaluated. In recent years, depending on the inclination of convergence in different law systems, there has been an alignment effort in the European Union to have a single set of rules regarding the non-management directors. In this respect as a final focus point, in this part, the regulations of the European Union regarding the non-management directors are examined. The fifth part is dedicated to legal design of the independent directorship which is regulated under the non-management directorship concept in the Turkish law. Turkish Commercial Code is the general code that regulates all joint stock corporations including the publicly held ones. Therefore in order to explain the effects of Anglo-American approach on the administrative organ, the approach of the Turkish Commercial Code regarding the structure and functioning of the board of directors which are based on corporate governance principles are explained. Following that general introduction, the system change regarding the corporate governance principles in Turkey which consists of application of mandatory rules rather than "Comply or Explain" approach that is applicable to independent directors is explained. After that the independence criteria which are set for the independent directors under the capital market regulations for publicly held joint stock corporations and the role of independent directors in decision making mechanism are analysed. Finally, the structure and functioning of the board committees are evaluated by examining the functions of the independent board members.

Vergi hukuku kurum ve işlemlerini iktisadi hayatın işleyişi üzerine kurmuştur. İktisadi hayat ise ticaret hukuku, borçlar hukuku ve medeni hukuk gibi özel hukuk kurallarının denetimindedir. Bu durumun doğal bir sonucu olarak da vergi hukuku vergiyi doğuran olayları tanımlarken özel hukukun kurum ve kavramlarından faydalanmaktadır. Hukuki işlemlerin en önemlilerinden biri olan özel hukuk sözleşmeleri de vergilendirmenin sebep unsurunu oluşturabilmektedir. Çalışmamızda vergi hukukunun özel hukuk ile ilişkisi açıklanmış ve özel hukuk sözleşmelerinin vergi hukukundaki geçerlilikleri literatürdeki farklı görüşlere, yargı kararlarına ve İdare'nin görüşlerine yer verilerek araştırılmıştır. Özel hukuk sözleşmeleri ile ortaya çıkartılabilen sayısız durumda her iki hukuk dalının aynı olaya farklı bakış açıları mükellefler ve İdare'nin sıklıkla karşı karşıya gelmesine sebep olmaktadır. Vergiyi doğuran olayın sözleşmelerle ortaya çıkması halinde adil bir vergilendirme bu sözleşmelerin hukuki nitelendirmelerinin doğru yapılmasıyla mümkün olmaktadır. Ayrıca vergi hukukunun özel hukuk kavramlarına atfettiği anlamlar verginin yasallığı ilkesi çerçevesinde kanunlarla şekillenmelidir. Anahtar Kelimeler : Vergi Hukuku, Özel Hukuk Sözleşmeleri, Verginin Yasallığı. Tax law establishes its institutes and procedures as based on the operation of the financial life. Financial life is under the control of the rules of the private laws such as trade law, obligations law and civil law. As a natural consequence of this, when tax law defines the events that give rise to tax, it also benefits from the institutions and concepts of the private law. Private law contracts, which are among the most important legal procedures, may also result in taxation. In our study, the relation of the tax law with private law is explained and the validity of the private law contracts in tax law is examined by inclusion of different opinions in the literature, judicial decisions and the opinions of the Administration. The different points of views of both branches of law about the same event in countless number of cases, which occur as a result of private law contracts, cause the tax payers come up against the Administration frequently. If the event giving rise to taxation is a result of the contracts, then a fair taxation is possible through correct legal identification of such contracts. Moreover, the meanings referred by the tax law to the private law concepts should be shaped by the laws within the frame of the principle of the legality of tax Keywords : Tax Law, Private Law Contracts, Legality of Tax

Şirketler Topluluğunda Hakimiyetin Hukuka Aykırı Kullanılması başlıklı çalışmamız ile 6102 sayılı TTK ile ilk defa pozitif düzenlemeye kavuşturulan şirketler topluluğu sorumluluk hukuku incelenmiştir. Kanun koyucu TTK m. 202 hükmü ile alelade hakimiyet bakımından, TTK m. 203 vd. hükümleri ile de tam hakimiyet bakımından hakimiyetin hukuka aykırı kullanılması ve sonuçlarını düzenlemiştir. TTK'nın şirketler topluluğuna ilişkin hükümlerinin önemli bir kısmı AktG sistematiği örnek alınarak oluşturulmuştur. Bu doğrultuda şirketler topluluğuna ilişkin TTK sistematiği incelenirken Alman doktrinine de sıklıkla başvurulmuştur. Çalışmamız kapsamında TTK m. 195 hükmünde düzenlenen kontrol araçları ve hakimiyet kavramı; yönlendirme, talimat ve yapısal karar alınması yoluyla hakimiyetin hukuka aykırı kullanılması; kayıp-denkleştirme sistemi; hakimiyetin hukuka aykırı kullanılmasından kaynaklanan sorumluluk, unsurları ve öngörülen talep hakları ayrıntılı olarak incelenmiştir. The new Turkish Commercial Code (TCC) Nr. 6102 has introduced the notion of "groups of companies" to the Turkish Commercial Law; hereby the "groups of companies" concept was spelled out for the first time in Turkish law. This thesis examines corporate group law in Turkey and demonstrates the intragroup responsibility regime in comparison with the German system. TCC Art. 202 foresee the consequences of unlawful exercise of control in basic dominance/control. Whereas TCC Art. 203-206 regulate the responsibility regime regarding the unlawful exercise of control with regards to full-control. Turkish corporate group law has been enacted under the big influence of the German AktG-System. Although our thesis focuses on the analysis regarding corporate group provisions of the TCC, the research on German law also covers a significant part of our thesis. This thesis examines in detail the control instruments stipulated in TCC Art. 195, the concept of control, the unlawful exercise of control by means of TCC Art. 202/1, TCC Art. 203 and TCC Art. 202/2, the concept of disadvantage and adjustment, the different liability regimes with regards to the category of the unlawful exercise of control and the rights of action.

Pay sahipleri genel kurula katılma maliyetlerinin fazla gelmesi, buna ayıracak zamanlarının olmaması veya sağlık sorunları gibi sebeplerle dolayı genel kurula katılmak istemeyebilir. Bunun sonucunda pay sahiplerinin şirketin işleyişine ve genel kurul kararlarına etki etme olasılıkları zayıfladığından; genel kurullarda, etkin ve iyi organize olmuş pay sahipleri gerçekte çoğunluk olmasalar da istedikleri kararların alınmasını sağlayabilmektedirler. Bu durum genel kurulda güç boşluğu sorununun doğmasına neden olmaktadır. Bu kapsamda anonim şirket genel kurulunda pay sahibinin temsilinin bu konudaki sorunları giderme de önemli bir rolü vardır. İşte tezimizin konusu, TTK ve SerPK çerçevesinde anonim şirket genel kurulunda pay sahibinin temsilidir. Bilindiği üzere 6102 sayılı TTK bir bütün olarak 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe girmiş ve böylece elli yılı aşkın bir süredir uygulanan 6762 sayılı eTTK'yı yürürlükten kaldırmıştır. Yine 6362 sayılı SerPK 30.12.2012 tarihinde yürürlüğe girerek 2499 sayılı SerPK'yı yürürlükten kaldırmıştır. Bu yeni kanunlarda tez konumuzla ilgili olarak bir dizi değişiklikler yapılmış ve yenilikler getirilmiştir. Tez konusunun seçilmesindeki amaç, pay sahibinin temsiliyle ilgili olarak TTK ve SerPK mevzuatlarında getirilen yeni düzenlemelerin Yargıtay kararları, öğretideki görüşler ve mukayeseli hukuk ışığında değerlendirerek olası problemler karşısında çözüm önerileri getirip Türk Hukukuna katkı sağlamaktır. Bu tez çalışmasının ortaya konulması sırasında özellikle konuya kaynaklık eden İsviçre Hukuku ve literatüründen faydalanılmıştır. Konu, Türk Hukuku bakımından incelenirken İsviçre Hukukundan farklılıkları ve benzerlikleri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bunun dışında konumuzla ilgili olarak Alman, Amerikan, İngiliz ve Avrupa Birliği Hukuklarından da yararlanılmıştır. Yapılan değerlendirmeler sonucunda birçok sonuçlar elde edilmiştir. Ancak özellikle şunu belirtmeliyiz ki; halka açık anonim ortaklıklar düşünülerek getirilen TTK m. 428'de ifade edilen toplu temsilciler ile ilgili düzenleme, SerPK m. 30/4'te ve SPK II-30.1 sayılı Tebliğ m. 5/3 düzenlemeleri sebebiyle uygulanmayacaktır. Üstelik bu hükümler nedeniyle Türk Ticaret Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı Taslağı m. 12'de TTK m. 428, 430 ve 431 hükümlerinin yürürlükten kaldırılması öngörülmektedir. Getiriliş amacı geniş kitlelerin temsilini sağlamak olan bu hükümleri yürürlükten kaldırmak yerine, SerpK'nın ilgili hükümleri ile gerekli koordinasyon sağlanarak, bunların tüm ortaklıklar yönünden uygulanmasının yolu açılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Anonim Ortaklık; Genel Kurul; Pay Sahibi; Temsil. Shareholders may refrain to join general assembly meetings due to the reasons like participation costs, lack of time and health issues. Since the possibility of the shareholders to have an impact on the functioning of the company and its general assembly gets weakened as a result of non-attendance, active and well-organized shareholder groups-despite the fact that they do not constitute the majority of the shareholders- may achieve their desired general assembly decisions. This particular issue causes an occurrence of a power gap in general assemblies. In this context, representation of the shareholders in the general assembly of the joint stock companies plays a role of utmost importance in eradicating such problems. Hence, the topic of my thesis is the representation of the shareholders in the general assembly of the joint stock companies within the legal framework of Turkish Commercial Code and Turkish Capital Market Code. As known, Turkish Commercial Code No. 6102 came into force in 01.07.2012, repealing former Turkish Commercial Code No. 6762 which was in force for more than fifty years. Also, Turkish Capital Market Code no. 6362 came into force in 30.12.2012, repealing former Turkish Capital Market Code no. 2449. There has been a series of amendments performed on those two codes concerning my thesis topic. My main goal on choosing this topic is to contribute to Turkish Law through assessing those amendments in the light of supreme court orders, scientific opinions and comparative law and to provide solutions to the existing and prospective problems. In preparation of this work, apart from Turkish Law, Swiss Law is highly referenced as it constitutes the main source of the issue. Therefore, while assessing the point, similarities and differences between Turkish and Swiss law is asserted. Besides, German Law, European Union Law, American Law and English law are also referenced for the sake of the proper assessment of the topic. As a consequence of made analyzes, a lot of conclusions are drawn. However, it is to be pointed out particularly that the regulations in Turkish Commercial Code No. 6102 article 428 which were provided considering open joint stock companies will not be applied because of Turkish Capital Market Code No. 2449 article 30/4 and the regulation of Turkish Capital Market Board no. II-30.1 article 5/3. Moreover, because of those provisions, repealing of the articles no. 428,430,431 of Turkish Commercial Code no. 6102 is at stake. Instead of repealing those provisions of Turkish Commercial Code no. 6102 -which aim at representation in a broader sense- establishing the coordination between those provision and related Turkish Capital Market Code provisions and enabling the application of those provisions on all sort of companies must be done. Keywords: Joint Stock Company, General Assembly, Shareholder, Representation

"Açık Kambiyo Senetleri" başlıklı bu çalışmada, 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun 680. maddesinde yer alan düzenlemeden hareketle Türk hukukunda açık kambiyo senetleri; yani açık bono, açık poliçe ve açık çek ele alınmıştır. Açık kambiyo senetleri, senedi verenin, ileride unsurları tamamlanarak geçerli bir kambiyo senedi şeklinde ortaya çıkmak üzere, karşı tarafa bir doldurma yetkisi ile birlikte vermiş olduğu, imza dışındaki unsurlarının tamamı ya da bir kısmı boş bırakılmış olan, unsurları tam kambiyo senetlerinin ön aşaması niteliğindeki senetlerdir. Açık kambiyo senetlerinde imza sahibi, senedin anlaşmaya aykırı doldurulması rizikosunu üstlenmektedir. Bu nedenle ortaya çıkan hukuki görünüşe güvenerek senedi devralan kötüniyeti veya ağır kusuru bulunmayan hamil iktisabında korunur. TTK'nın 680. maddesinde açık kambiyo senetleri yalnız def'i yönünden ele alınmıştır. Oysa konuya ilişkin olarak üzerinde durulması meseleler bundan ibaret değildir. Bu nedenle üç ana bölümden oluşan bu çalışmanın birinci bölümünde açık kambiyo senetlerine ilişkin genel açıklamalara; ikinci bölümünde açık kambiyo senetlerinde doldurma hakkı, devri ve sona ermesine; üçüncü bölümünde ise açık kambiyo senetlerinin anlaşmaya aykırı doldurulmasının taraflar arası ilişkilerde ileri sürülmesi, ispatı ve cezai sonuçları konularına yer verilmiştir. In this study titled "The Blank Bills of Exchange", starting from Regulation in Article 680 of the Turkish Commercial Code no 6102, The Blank Bills of Exchanges; namely, blank bills, blank notes, and the blank cheques have been evaluated in Turkish law. The Blank Bills of Exchange are the preliminary notes of the full bill of exchange that the singer gave it to the opposing party with a filling entitlement to be revealed in the form of a valid bill of exchange in the future; all or some of the elements outside the signature are left blank. In the Blank Bills of Exchange, the owner of the signature undertakes the risk of filling the notes contrary to the agreement. For this reason, the person takes over the bill of exchange relying on the revealed legal appearance is protected as holder without bad faith or gross negligence. In the 680th article of the Turkish Commercial Code, the blank bills of exchange are dealt with only in terms of exceptions. However, this is not the only issue to focus on. For this reason, in the first part of this study, which consists of three main parts, general explanations about the Blank Bills of Exchange are given while the right to fill, turnover and termination in exchange notes are discussed in the second part. In the last chapter, the submission, prove and criminal consequences of the fulfilment of the Blank Bills of Exchange contrary to the agreement at the inter-party relations are introduced.

Birlikte satma hakkı ve birlikte satışa zorlama hakkı pay sahipleri sözleşmesinde yer alan iki haktır. Bu hakların kaynağı Amerikan hukukudur. Bu haklar ülkemizde anonim şirket esas sözleşmelerinde sıklıkla yer almaktadır. Bu çalışmada Amerikan hukukundan gelen bu haklar Türk Ticaret Hukuku kuralları açısından incelenmiştir. İnceleme yöntemi ilk olarak hakların tanıtılması ikinci olarak ortaya çıkardığı hukukî ilişkinin niteliğinin tespiti ve son olarak hukukumuza ait yasal düzenlemeler karşısında ne derece geçerli kabul edilebileceğinin belirlenmesi şeklindedir. Çalışmada, hakların karşılaştırmalı hukuktaki yeri incelenmiştir. Bu kapsamda yabancı mahkeme kararları ve yasal düzenlemeler hakkında bilgi verilmiştir. Akabinde hakların hukukî niteliği ve haklardan doğan borçlar incelenmiştir. Son olarak hakların anonim ve limited şirket sözleşmelerinde yer alması durumunda meydana gelebilecek hukukî sorunlar tartışılmıştır. Bu kapsamda hakların yarattığı pay devir sınırlandırmasının anonim şirketler hukukunda yer alan kurallar karşısındaki durumu incelenmiştir. Ayrıca hakların limited şirketlerde pay devri ile ilgili düzenlemeler açısından geçerliliği tartışılmıştır. Anahtar Kelimeler: Birlikte Satma Hakkı, Birlikte Satışa Zorlama Hakkı, Pay Devrinin Sınırlandırılması, Pay Sahipleri Sözleşmesi, Anonim Şirket Esas Sözleşmesi. Tag along right and drag along right are two rights in shareholders' agreement. The source of these rights is American Law. These rights are frequently found in the articles of association of the joint stock company in our country. In this study, these rights coming from American law were examined in the terms of Turkish Commercial Law. The examination method is firstly the identification of the rights, secondly the determination of the nature of the legal relationship that emerges from the rights and finally the determination of the extent to which they can be regarded as valid under the legal regulations of our law. In the study, the position of the rights in comparative law were examined. In this context, information is given about the foreign court decisions and legal regulations. Then the legal nature of the rights and the obligations arising from the rights were examined. Finally, the legal issues that may arise in case of the rights are included in joint stock company and limited company contracts are discussed. In this context, the situation of the share transfer restrictions created by the rights against the rules in the corporation law has been examined. Furthermore, the validity of the rights in terms of the share transfer regulations in limited companies has been discussed. Keywords: Tag Along Right, Drag Along Right, Share Transfer Restriction, Shareholders' Agreement, Article Of Association.